تأثیر اجرای الگوی آموزش مداوم مشارکتی مبتنی برصلاحیت برکیفیت مراقبت‌های پرستاری ویژه جراحی قلب باز

مقدمه: تحقیقات تأثیر آموزش مداوم را در تغییر عملکرد پرستاری تأیید نکرده‌اند. یکی از رویکرد‌های مدیریتی دراین مورد پردازش عمیق و دقیق به فرایند آموزش مداوم است. هدف: این مطالعه تعیین میزان تأثیر اجرای «الگوی آموزش مداوم مشارکتی مبتنی بر صلاحیت» بر کیفیت مراقبت‌های پرستاری ویژه جراحی قلب باز بزرگسالان است. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی است و نمونه‌های پژوهش، پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه جراحی قلب باز بیمارستان قلب و عروق شهید رجایی تهران در سال (1395) هستند که به صورت غیرتصادفی و در دو گروه آزمون (از طریق تمام شماری) و کنترل متناظر (با استفاده از روش آماری پیشرفته «تطبیق نمره گرایش» SMD) انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، شامل چک لیست مشاهده‌ای عملکرد پرستاران و برگه ثبت علایم، و قایع و گزارش پرستاری در بخش مراقبت‌های ویژه جراحی قلب باز بود که توسط پژوهشگر ساخته شد و روایی آن از طریق روایی محتوی و پایایی، از طریق پایایی هم‌ارز (85/0=r) مورد بررسی قرار گرفت. برنامه طراحی شده براساس «الگوی آموزش مداوم مشارکتی مبتنی بر صلاحیت» شامل (9) مرحله: تشکیل هسته آموزش، آماده‌سازی محیط، آماده‌سازی منابع، ایجاد توانمندی آموزشی مجریان آموزش، نیازسنجی آموزشی مشارکتی، طراحی آموزشی، اجرا، نظارت آموزشی و دادن بازخورد مناسب و ارزشیابی بوده که به صورت کاملاًً عملیاتی به مدت (9) ماه انجام شد. چک لیست‌ها قبل و بعد از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد در سه نوبت توسط همکار پژوهشگر تکمیل شد و داده‌ها از طریق برنامه آماری SPSS22، با آزمون‌های من ویتنی و یلکاکسون و رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: مقایسه‌ی میانگین کیفیت مراقبت پرستاران در دو گروه آزمون و شاهد با توجه به آزمون آماری من ویتنی قبل از مداخله، تفاوت معنادار نشان نداد (05/0P). نتیجه‌‌گیری: پیشنهاد می‌شود که برنامه‌های آموزش مداوم براساس «الگوی آموزش مداوم مشارکتی مبتنی بر صلاحیت» در بخش‌های جراحی قلب باز اجرا شود تا به بهبود صلاحیت علمی و مهارتی پرستاران بیانجامد.